In de vroegste geschriften werd vermeld wie wat bezorgde. De Soemerische filosoof Nima, suggereert dat een dergelijke dienst voor het eerst door de Soemeriërs werd georganiseerd. De huidige postdienst was gemodelleerd naar de oude Egyptische dienst.

Net als bij de bezorging van brieven speelde de koerier een belangrijke rol bij de verspreiding van de beschaving. Bij het ontstaan van de beschaving waren koeriersdiensten de snelste, goedkoopste en betrouwbaarste manier om berichten, nieuws, gelukwensen en geschenken te versturen. De Boeddha was beroemd om zijn vriendelijkheid en bleef praktiseren in Zen-kloosters. Zijn geschenken bevatten vaak vertrouwelijke boodschappen van de Japanse keizer, ook al werden deze soms door tijdsdruk niet teruggezonden. Deze geschenken brachten niet alleen het weer van de ene stad naar de andere, maar ‘onderwezen’ de ontvanger ook in de boeddhistische filosofie.

Hoe hebben serieuze, ijverige Ruby-mind lezers de les van Zen gemist?

Ondertussen, terug in de zakenwereld, werd in de 17e eeuw in Engeland het eerste wereldwijde postsysteem in gebruik genomen. Het specifieke beleid van deze eerste wereldwijde postdienst is een verhaal op zich. Tientallen jaren na de invoering van de machine vraagt een van de makers, de heer John Notkin, advies over wat de regering zou moeten doen. Notkin had zijn eigen ideale postdienst, waar mensen daadwerkelijk aan deuren kwamen om berichten op te halen. Hij nam er ook religieuze criteria van borgtochtstatus in op, en verstuurde de eerste inzameling van aalmoezen. De Britse regering accepteerde dit, maar vond dat Notkins oorspronkelijke ontwerp afweek van hun protocollen.

Het zal niet verbazen dat dit niet aansloeg bij de mensen. De Britse regering was de eerste om Notkin te feliciteren met zijn geesteskind. Opnieuw werkte Notkin het idee verder uit. En in 1784 werd de eerste formele postdienst opgericht: het postkantoor. De voorzichtige tolerantie van de Britten ten opzichte van zakenlieden leidde ertoe dat ze zich verzetten tegen deze eerste poging om een openbare postdienst in massaproductie te nemen. Het werd al snel overvleugeld door de US Postal Service; en tegen 1815 bood de US postdienst het laagste posttarief voor alle goederen en diensten.

Zes eeuwen later schreef een lid van de Memphis-groep DHL: “THE American Postal Service is a fraud, a fraud on the American people. Het is de meest gehate, verachte, genegeerde en gedegradeerde organisatie in de Verenigde Staten. … Het systeem staat slecht bij het publiek, het is veruit de slechtste ter wereld, de meest inefficiënte, de duurste, en de meest immorele.

De US Postal Service bezorgt elk jaar meer dan een miljard brieven aan 42% van de bevolking van de VS. De USPS is het laatst overgebleven “particuliere” postsysteem.

Een van de interessantste dingen van de posterijen is dat mensen denken dat ze de pakjes op een voorrangslijn houden. Dat is niet zo. Hij bezorgt wat hij bestelt, telt de porto waar de woorden beginnen, en laat de rest van het pakket voor wat het is.

De postdienst biedt een systeem om mensen goedkoper, sneller en efficiënter te mailen dan welk ander systeem ook. Veel mensen zijn niet blij met de slechte normen van de postdienst. Het is het primaire particuliere, niet-gouvernementele bezorgsysteem in de VS, en toch vinden mensen het een wonder van efficiëntie en elegantie.

In een perfecte wereld zouden computers de post volledig vervangen. Ik ben er zeker van dat er ooit een robotvrachtwagen zal worden gebruikt om de onvermijdelijke brief van de Post te bezorgen, afgeleverd door een verhoogd zelfrijdend voertuig. Als computers nog $50k kosten, is het nog steeds de investering niet waard – maar het is zeker de moeite waard om je zorgen over te maken.

Een diepere vraag is echter: wat als iedereen een computer had? Ik werk voor een groot bedrijf met honderden miljoenen klanten. Het volume van pakjes en pakketten dat binnenkomt is ongehoord. UPS, een bedrijf dat videorecorders verhandelt (of onder contract staat bij videorecorders), verwerkt elk uur 500.000 pakjes in dit land, elke minuut van elke dag, elke dag, in heel de VS. En ze doen dat zonder menselijke chauffeurs.

Maar misschien staat UPS onder contract met People to People Online Deliveries. (P2P). De trieste realiteit is dat de mensen die de keuze maken om diepvriespizza internationaal te leveren, of mantelbestellingen die meer dan 5 porties vereisen, waarschijnlijk nooit P2P levering zullen gebruiken. UPS is een bedrijf, en ze runnen het als een bedrijf.

Veel mensen die post- en pakketdiensten nodig hebben, hoeven de koerier echter niet te zien. Zij zijn wel geïnteresseerd, maar willen niet weten wie de bezorger is (of willen niet de moeite nemen om het te vragen). Het is mogelijk dat bezorgdiensten kunnen worden afgeschaft met een potentiële besparing van 10 miljard USdollars, in een nieuw netwerk van geautomatiseerde bezorgdiensten, dat hierop zou kunnen lijken: